Και ακόμα παραπέρα.

Και τελικά ποιος ξέρει που πάμε;;; Αν κάτσουμε να σκεφτούμε λίγο, θα καταλάβουμε ότι τελικά αυτοί που μιλούν για τον κανένα δεν είναι ισοπεδωτικοί τύποι, απλά το έχουν ψάξει. Σε ολόκληρο κοινοβούλιο δεν υπάρχει ούτε ένας που να το λέει η περδικούλα του. Έξω από το κοινοβούλιο δεν υπάρχει σύμπνοια μεταξύ των πολλών περδικούλων. Οι έχοντες τα πόστα πουλάνε ότι έχει απομείνει. Οι έχοντες την ψήφο την ξεπουλάνε για μια πίτα γύρο. Αν έχεις μέσο θα βρεις δουλειά, θα πάρεις το επίδομα και τη σύνταξη που άλλοι περιμένουν για μήνες, θα φέρεις τον γιο σε πιο κοντινό στρατόπεδο, θα ξεπεράσεις το δίμηνο αναμονής ραντεβού στο ΙΚΑ, θα σβήσεις και καμιά κλίση, και στις επόμενες εκλογές για να μην χάσεις όλα αυτά τα προνόμια θα ξαναψηφίσεις τους ίδιους τριμάλακες. Ας μην αναρωτιόμαστε λοιπόν για το που πάμε ως χώρα, ως έθνος, ως πολίτες. Στα τσακίδια ολοταχώς.